Mijn telefoonabonnement moest verlengd worden en dat betekende een nieuwe smartphone. Ik twijfelde over de opvolger van mijn huidige telefoon en over het bedrag dat ik moest bijbetalen.
De verkoper kwam met een voordeliger abonnement en een toestel van een ander merk, weliswaar met een ander besturingssysteem, maar volgens hem een goed alternatief, met meer opslagcapaciteit en een veel betere camera.
Ik keek toe hoe de simkaart van mijn telefoon in het nieuwe toestel verdween en hoe mijn gegevens werden overgezet. Dat duurde even, kennelijk had dat oude dingetje toch meer ruimte dan ik dacht. Ik kon nog even op en neer naar Albert Heijn, kreeg koffie en ik hoefde maar € 6,- bij te betalen.
Met het doosje in een tasje en de nieuwe telefoon in mijn jaszak liep ik naar de tram. Nog voordat ik bij de halte was wist ik het: dit was een verkeerde keuze.
Ik stapte in en diepte uit mijn geheugen de woorden van de verkoper op: ieder nieuw toestel heeft een leercurve, mevrouw, binnen een week bent u eraan gewend en zult u blij zijn met de voordelen die dit toestel biedt. Ik probeerde het te geloven.
Thuis zette ik het toestel aan en stond oog in oog met het andere besturingssysteem. Wat zag dat er afzichtelijk uit! Ik voelde me verdwaald in een diep donker bos, vervreemd van het kleinood dat ik dagelijks gebruik. Deze telefoon paste niet bij mij.
Op mijn laptop zocht ik naar tweedehands toestellen van mijn vertrouwde merk. Op Marktplaats wilde iemand zijn gebruikte telefoon ruilen, ook hij kon niet wennen aan zijn nieuwe besturingssysteem.
Uit gemakzucht had ik de verkoper het nieuwe ding gebruiksklaar laten maken, waardoor ik niet meer wist hoe ik dat minisimkaartje eruit moest halen en of ik het nog in mijn oude telefoon teruggeplaatst kreeg. Stonden al mijn foto’s en contacten nu op dit toestel of op mijn simkaart? Kon ik die er zelf af halen?
Ik voelde me een digibeet, onzeker, achterlijk op een eens zo vertrouwd terrein. Morgen ga ik terug naar de winkel om te vragen of ik hem kan omruilen voor de opvolger van mijn oude telefoon. Dan zal ik vast moeten bijbetalen, maar ik geloof nu dat ik dat er wel voor over heb. Intussen vraag ik me af waardoor ik zo merkvast ben geworden.