‘Is de zalm stroomopwaarts of stroomafwaarts gevangen?’ vroeg Gabor aan een ober met een ringbaard. In de eerste zin van Bastaardsuiker, z’n tweede boek, zet Arjen Lubach direct al de toon.
In de 192 bladzijden tellende roman maakt hoofdpersonage Mattias Wilderberg een queeste naar de missing link over zijn vroegste jeugd: de vraag waarom zijn ouders hem niet samen hebben opgevoed. Wie was zijn vader? Waarom verliet zijn moeder Anna hem toen ze hoorde dat ze zwanger was van Mattias?
Deze vraag houdt hem bezig waardoor hij niet verder kan met schrijven, hij heeft een writers block. Hij hoopt inspiratie te vinden in het verloren manuscript van zijn grootvader die hem samen met zijn moeder en haar toenmalige partner, ‘de man die Mattias zijn vader noemt’ vanaf zijn geboorte opvoedde. Toen zijn moeder overleed was Mattias zeven en daarna veranderde zijn leven drastisch. Intussen neemt de frequente mailwisseling met Elin, een fan, hem steeds meer in beslag.
Arjen Lubach speelt met overeenkomsten, de relatie tussen zijn ouders spiegelt hij met de relatie die hij heeft met Emma, zijn vriendin, die hij nog niet openlijk ‘mijn vriendin’ wil noemen.
Scènes wisselen in hoog tempo met flashbacks waarin regelmatig perspectiefwisseling plaats vindt. De dialogen zijn sterk en de personages worden levendig beschreven, soms hilarisch, zoals de bijna ‘wethouder Hekking’-achtige grootvader.
De vlotte, parlando schrijfstijl is doordrenkt met prachtige beeldspraken en stijlfiguren, zoals op bladzijde 55.
‘Ik heb buikpijn,’ zei Emma.
‘Waarvan?’ vroeg ik.
‘Van alle woorden die ik heb ingeslikt.’ zei ze.
Aan het eind krijgt het verhaal een onverwachte wending die aan een thriller doet denken. Het thema van de roman is de zoektocht naar de onbekende ouder, een realistisch onderwerp, in een tijd waarin steeds meer kinderen zonder vader opgroeien en op zoek gaan naar hun verleden.
Zonder een oordeel te vellen houdt Lubach met dit verhaal een pleidooi voor eerlijkheid naar kinderen die een lacune in hun biografie hebben.
Arjen Lubach, Bastaardsuiker, Amsterdam, 2008
Mooie recentie. Het maakt nieuwsgierig.
Leuk dat je een recensie op linked zet.
Mooie beschrijving, en ben het met de andere commentator eens , het maakt nieuwsgierig.