Gedichtendag is een mooi moment om even stil te staan bij een gedicht dat je raakt. Martinus Nijhoff (1894-1953) is zo’n dichter die de kleine dingen van het dagelijks leven in gewone woorden met veel zeggingskracht kan beschrijven. Ik vind het sonnet Impasse, afkomstig uit de bundel Nieuwe Gedichten uit 1934 nog steeds prachtig.
Impasse
Wij stonden in de keuken, zij en ik.
Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag.
Maar omdat ik mij schaamde voor mijn vraag
wachtte ik het onbewaakte ogenblik.
Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf,
en de kans hebbend die ik hebben wou
dat zij onvoorbereid antwoorden zou,
vroeg ik: waarover wil je dat ik schrijf?
Juist vangt de fluitketel te fluiten aan,
Haar hullend in een wolk die opwaarts schiet
naar de glycine door het tuimelraam.
Dan antwoordt zij, terwijl zij langzaamaan
druppelend water op de koffie giet
en zich de geur verbreidt: ik weet het niet.
