Schrijven

Al jaren overweeg ik te gaan bloggen en vandaag heb ik besloten dat het zover is. Met schrijven ben ik altijd bezig geweest en sinds mijn jeugd wil ik schrijver worden.

Vraag me niet waarom ik het nog steeds niet ben, kennelijk hadden andere zaken meer prioriteit. Door de jaren heen heb ik mijn gedachten op papier gezet, vaak in dagboeken, maar ook in de vorm van een verhaal dat verteld moet worden, maar waar ik nog altijd niet de juiste vorm voor kan vinden. Nu ga ik gewoon beginnen, aan de slag, meters maken, oefenen. Net als AFTh, gewoon schrijven.

In principe zou ik over veel onderwerpen kunnen schrijven want ik heb voldoende interesses om pagina’s mee te vullen. Toch is het niet zo eenvoudig als je bedenkt dat alles al eens geschreven is door anderen vóór mij. Wat kan ik toevoegen?

Ook het schrijven zelf is door veel schrijvers al beschreven. Hoe pak je dat aan? Waarmee ga je schrijven? Die keus moet je in ieder geval van te voren maken.
In deze tijd schrijf je met de computer. Dat heeft vele voordelen: je kunt je werk opslaan, je kunt het vele malen herschrijven en verbeteren en je kunt een aardige layout verzorgen. Met de pen is dat een stuk lastiger. Werken met de computer heeft ook nadelen: je loopt de kans om RSI te krijgen als je te lang achtereen werkt en je kunt je snel laten afleiden door email, sociale media en internet, vooral als je even niet meer weet hoe je verder moet.

Schrijven is herschrijven. Denk niet dat je in een keer een goed verhaal op papier kunt krijgen. Er zijn schrijvers die een hele roman drie keer opnieuw schrijven voor hij bij de uitgever belandt. Sommige schrijvers veranderen het perspectief in hun roman van de zij- in de ikvorm en weer terug, net zo lang tot ze tevreden zijn.

Dan de inhoud. In het verleden heb ik schrijfcursusssen gevolgd om erachter te komen waar mijn kracht ligt: in de column of het korte verhaal. Zelf hou ik meer van de column, maar als je de grote hoeveelheid columns, blogs en ingezonden brieven ziet die tegenwoordig het licht zien, vraag je je af of er nog wel ruimte is voor nog een columnist met een mening.

Wat doe ik zelf eigenlijk met de columns die ik lees? Sommige zijn echt komisch, zoals die van Youp van ’t Hek, die lees ik voor m’n plezier. Andere zijn interessant, zoals die van Bas Heijne, waarmee ik mijn mening probeer te staven. Toch neig ik ertoe om vooral die columns en artikelen te lezen waarvan ik verwacht dat die mijn eigen standpunt onderbouwen, mijn manier van denken ondersteunen, waar ik me bij thuisvoel.

Maar waar ik van droom is het schrijven van een roman, het verhaal dat mensen raakt. Dat is nog niet zo eenvoudig, daarom probeer ik af en toe eens wat en stel het vervolgens weer maanden uit. Inspiratie is niet voldoende, schrijven vereist ook vakmanschap en dat komt je niet zomaar aanwaaien. Dat moet je leren. En oefenen moet je. Eindeloos proberen, oefenen en opnieuw beginnen.