Komkommertijd zorgt regelmatig voor goede klassiekers op de televisie, zoals de opbeurende film The Terminal, onlangs te zien op RTL8. Het verhaal gaat over de uit Krakozië afkomstige Viktor Navorski die bij aankomst in de VS geen visum krijgt, omdat juist op dat moment in zijn land een burgeroorlog uitbreekt. De coup, gepleegd door een terroristische organisatie leidt tot een nieuwe regering die door de VS niet wordt erkend. Krakozië bestaat officieel niet meer, waardoor hij in geen enkele administratieve categorie meer past.
Viktor Navorski, gespeeld door een aandoenlijk verwonderd kijkende Tom Hanks, is nu statenloos burger en krijgt het stempel ‘onaanvaardbaar’. Zijn toegang tot New York wordt geweigerd en hij moet wachten op z’n visum in de hal van de terminal.
Viktor begrijpt de uitleg van de autoriteiten niet omdat hij de Engelse taal niet machtig is. ‘Hij zit in een lacune’, zegt de directeur van de luchthaven, die zich erover verbaast dat Viktor niet probeert te ontsnappen. ‘Wie blijft er nou zitten in een lacune?’.
Het lukt Viktor na een paar weken wat geld te verdienen door bagagekarretjes te verzamelen en terug te brengen, zodat hij kan eten bij de Mac. Dan grijpt het management in en benoemt een medewerker tot transportassistent. Het leven in de terminal wordt weer uitzichtloos voor Viktor.
Op de televisies in de hal ziet hij de burgeroorlog in zijn land. Wat er gebeurt kan hij niet duiden. Met twee identieke reisgidsen over New York, een in het Engels en een in het Krakozisch, leert hij zichzelf genoeg Engels om zich te behelpen.
De autoriteiten op de luchthaven, overigens geheel nagebouwd omdat geen enkel vliegveld in de VS ruimte voor een filmploeg wilde maken, willen Viktor laten ontsnappen, maar hij wacht liever op toestemming.
Leven in een lacune is niet makkelijk voor hem. Er is geen weg terug en geen weg vooruit. Het is wat het is en daar moet hij het mee doen. Viktor laat zich echter noch door angst noch door onzekerheid leiden. Hij blijft trouw aan zichzelf en bouwt een menselijk bestaan op binnen de marges die hij krijgt. Dat lukt hem door zijn instelling.
Behalve een verhaal over bureaucratie, gevangenschap en identiteit is de film ook een metafoor voor leven in moeilijke omstandigheden. Problemen in relaties, eenzaamheid, een ziekte, een baan zonder creativiteit kunnen mensen het gevoel geven in een lacune te leven. Hoe daarmee om te gaan leert Viktor Navorski de kijker, net als eerder Andy Dufresne deed in The Shawshenk Redemption. Leerzame komkommertijd.