Einde verhaal

Het was een triest gezicht, afgelopen dinsdag, die grote, statige winkel vol met boeken, waar ik zo graag naar binnen liep. Ik ken de weg er op m’n duimpje. Achterin de kookboeken, daarnaast de midprice boeken, links de kasten met de top 20, het tafeltje met filosofieboeken, de reisboeken, de literatuur, de kranten.
Nu was het er donker en voor de ramen hingen briefjes om ons te informeren.
Er was niemand binnen.

Van het begin af aan had ik mijn twijfels over het bedrijf Polare in dat mooie pand van zes verdiepingen, met in de kelder De Slegte. De bovenste vier etages werden al snel vage verkooppunten met rare oude boeken en afgeprijsde cd’s.

Maar de afbraak was al eerder ingezet. Toen Boekhandel Donner, het zes verdiepingen tellende boekenpaleis, dat behalve als boekwinkel ook fungeerde als ontmoetingsplek, ophield te bestaan en Selexyz werd, kwamen er al steeds minder boeken in de winkel. Vooral de Nederlandse literatuur kwam er bekaaid af.

Op het kleine stukje entresol tussen de eerste verdieping en de begane grond waren wat kasten ingeruimd voor literatuur. Hier stonden Engelstalige romans, wat Franse en Duitse en aan de andere kant de Nederlandstalige literatuur, met voornamelijk vertaald werk. Heel vaak waren boeken die ik zocht niet aanwezig. Zo ben ik wel vier keer tevergeefs gaan vragen naar het prachtige boek Stern van Thomas Heerma van Voss. Telkens was het net uitverkocht en zou het binnenkort weer verschijnen.
Van de bestsellers doken op verschillende plaatsen in de winkel enorme stapels op.

Toen Polare op de gevel verscheen, bleef de literatuur onderbelicht tot er vlak voor de feestdagen opeens een serieuze afdeling Literatuur werd ingeruimd op de eerste verdieping. Er kwamen grote wanden vol met boeken, gerangschikt op secundaire en primaire literatuur, Nederlandstalig, Frans, Duits, Engels, waarbij je niet steeds afgeleid werd door chicklit en boeken van de writers on heels. De poezie kreeg een eigen hoekje en een stapel vergeten literatuur kreeg een antiek tafeltje. Polare begon te begrijpen hoe belangrijk het is om ook literair werk te verkopen en niet alleen maar heel veel boeken. Het voelde weer heel even een beetje als vroeger, ik werd als trouwe bezoeker en fervente boekenlezer weer erkend.

Nu is het er donker, ook bij De Slegte beneden. Als je naar binnen kijkt, zie je een verzameling papier op stapels liggen. Boeken zonder publiek, boeken zonder ziel.
Misschien is het goed dat het nu zo loopt. Het wordt tijd dat iemand weer een echte boekhandel van die twee winkels maakt. Geen Joe Fox meer, maar gewoon weer een “little shop around the corner”.