Ze zijn nog steeds dicht, de winkels van Polare. Na het bericht in de NRC dat het Centraal Boekhuis niet bereid is de miljoenenschuld kwijt te schelden lazen we twee dagen later dat het CB helemaal niets meer ziet in de redding van Polare. Zullen alle 400 werknemers straks ontslagen worden? Op Faceboek woedt de actie ‘Donner moet blijven’ met commentaar van vrienden van de boekhandel en foto’s van weleer. We bleven Donner zeggen, niemand ging even naar Selexyz of…
De bergen achter Sotsji zijn groen en ademen rust uit. De tijd lijkt hier geen rol te spelen, er zijn alleen seizoenen. Jelle Brandt Corstius nam ons in deel 1 van zijn nieuwe serie mee naar een kleine basisschool waar kinderen uit de omliggende dorpjes naar toe komen om te leren. Toen de juf een vraag stelde, gaven ze goede, helder geformuleerde antwoorden. Maar wat vooral opviel was dat ze hun schrijfmateriaal zo goed beheersten. Ze hielden hun pen…
Het was een triest gezicht, afgelopen dinsdag, die grote, statige winkel vol met boeken, waar ik zo graag naar binnen liep. Ik ken de weg er op m’n duimpje. Achterin de kookboeken, daarnaast de midprice boeken, links de kasten met de top 20, het tafeltje met filosofieboeken, de reisboeken, de literatuur, de kranten. Nu was het er donker en voor de ramen hingen briefjes om ons te informeren. Er was niemand binnen.
Gedichtendag is een mooi moment om even stil te staan bij een gedicht dat je raakt. Martinus Nijhoff (1894-1953) is zo’n dichter die de kleine dingen van het dagelijks leven in gewone woorden met veel zeggingskracht kan beschrijven. Ik vind het sonnet Impasse, afkomstig uit de bundel Nieuwe Gedichten uit 1934 nog steeds prachtig. Impasse Wij stonden in de keuken, zij en ik. Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag. Maar omdat ik mij schaamde voor mijn vraag wachtte…
Voorlezen, daar begon het allemaal mee. Elke avond de Sprookjes van Moeder de Gans (1697) van Charles Perrault. Spannende verhalen, die naar later bleek diepe indruk hadden gemaakt, met wijze lessen zoals ze ooit bedoeld waren. Zelf lezen was een openbaring en na het leesplankje van Hoogeveen en de boeken van Ot en Sien kwamen de woensdagmiddagen waarop ik lekker languit liggend voor de zwarte kolenkachel de Donald Duck las, van voor naar achteren en terug. Zaten er in dat…
