Een huis met een lift

– Zullen we direct bestellen? Wat neem jij?

– Voor mij even geen brood meer. Ik denk dat ik de salade met gerookte zalm neem. En een verse muntthee.

– Ja, voor mij ook muntthee. En de mediterrane sandwich met geitenkaas. Mooie jas heb je trouwens, waar heb je die vandaan?

– Ja, leuk he, vorige week gekocht. Bij House of the Hip.

– O, die ken ik niet.

– Ja, een hele hippe zaak, met erg goeie spullen.

– En niet alleen voor hipsters blijkbaar.

– Nee, oude vrouwen mogen er ook gewoon kopen. Wel een zak geld meenemen, want goedkoop zijn ze niet.

– Hoe gaat het verder met je?

– Ja, goed wel, behalve m’n knieën dan. Vooral die trap, dat gaat niet meer echt lekker.

– Tja, je zou eigenlijk een lift moeten hebben. Kun je niet verhuizen?

– Waar zou ik naar toe moeten?

– Nou, bij mij in de flat?

– Kom ik niet meer in, dankzij het kabinet. Ik moet naar de vrije sector.

– Jeetje, dat gaat je flink geld kosten.

– Ja vertel mij wat. Maar ja, als het straks echt niet meer gaat…

– Zo, dat ziet er lekker uit. Nou, eet smakelijk, meid.

– Ja eet smakelijk. Mmmm, heerlijk.

– Misschien niet zo’n gek idee om alvast eens naar een 55+ woning uit te kijken?

– Weet je wie daar zitten? Dat zijn gewoon echte bejaarden. Daar struikel je over de rollators en de rolstoelen. Wil jij daar tussen zitten?

– Nee, maar ja, wat moet je dan? Wie tilt jou straks de trap op?

– Gadverdamme, d’r is toch geen reet aan, oud worden. Die grijze streep elke maand. Die handen die niks meer open kunnen draaien. Die rimpels en die tanden.

– Hou op, wat denk je van mijn heup? Zullen we de rekening splitten?

– Ja goed. Ben jij trouwens nog naar die jazzband geweest afgelopen zondag?

– Ja zeker. Het was geweldig. Niet echt mijn muziek, iets te funky, maar het was wel weer erg gezellig. Ga je volgende maand mee?

– Ja, lijkt me leuk. App me even tegen die tijd.

– Ja, doe ik.

– Dag meid, gezellig om even bij te praten.

– Ja, tot snel.