Als ik ‘s nachts wakker lig en het piekeren begint, houd ik me voor hoe belangrijk het is om er te zijn, in het hier en nu. Hier gebeurt het. Op dit moment. Niet gisteren. Niet morgen. Niet over een jaar, niet over vijf jaar, niet over dertig jaar. Wat is de essentie van dit moment? Waarom ben ik hier? Waarom ben ik hier nu? Voor mijn toenmalige collega aardrijkskunde waren dit de belangrijkste vragen voor zijn vakgebied. Waarom hunebedden?…
Ik had eens een directeur die zich graag liet voorstaan op haar gebrekkige kennis van literatuur. Eerste zinnen zeiden haar niets, zei ze, terwijl iedereen weet dat sommige eerste zinnen de lezer direct het boek binnen trekken, als een vooruitwijzing dat het niet makkelijk zal worden. Met de woorden ‘Ik was tien jaar en deed mijn jas niet meer uit,’ introduceert Marieke Lucas Rjjneveld het hoofdpersonage met een ik-perspectief in haar bijna driehonderd pagina’s tellende literaire roman. Jas is een…
‘Is dit mijn foto?’ vroeg ik. De longarts toonde twee longen op het beeldscherm. Op de linkerlong zat een vlek. Drie dagen tevoren had ik een foto laten maken. Ik liep al enige tijd rond met een vreemd hoestje dat ik niet thuis kon brengen. Daarna ging ik naar de boekhandel. De huisarts belde terwijl ik stond af te rekenen. ‘Er is iets niet goed. Een longarts moet naar de foto kijken,’ zei ze. ‘Je wordt straks gebeld voor een…
De jaarlijkse ingezonden brief in NRC Handelsblad over afschaffing van de verplichte literatuurlijst op het vwo was dit keer aanleiding om zelf, en andere neerlandici met mij, in de pen te klimmen. ‘Schaf de leeslijst af opdat we weer gaan lezen’was de hartekreet van vwo’er Jens Bosman (25 juni 2018). Een dag later reageerde Trudy Sas, docent Nederlands, dat hij moet ophouden met zeuren, omdat die verplichte leeslijst op de meeste scholen helemaal niet bestaat. Daarna pleitte Henk Slechte voor…
Ik was te vroeg voor mijn afspraak bij de huisarts en ging nog even in het zonnetje zitten op een bankje voor de deur. Ze kwam naast me zitten en begon direct over haar voet die pijn deed. Ze had een flink eind gelopen en had een doorverwijzing voor de orthopeed gekregen. ‘Ik ben alleen, dus ik moet goed voor mezelf zorgen,’ zei ze. ‘Ik heb geen familie meer, geen man, geen kinderen.’ Ze zag er goed uit, halflang donker…
